Diseinatzaileak

Niretzat, margotzea eta marraztea beti izan da ekintza intuitiboa, oso auto-hausnargarria eta intimoa.Nire barruko putzu batetik irudiak, koloreak eta sinboloak ateraz, sormen-prozesua hobeto ulertzeko margotzen dut, eta horrela neure burua eta mugitzen naizen mundua hobeto ulertzeko.Horrekin esan nahi dudana ikusarazten saiatzean beti bukatzen dut nire buruan eta bizipenetan gero eta sakonago daraman bide luze eta bihurgunetsu baten irudira itzultzen.Bidearen lerroan agerpen etereoak eta beste mundukoak daude, batzuk betidanik egon direnak eta beste batzuk bizitzaren bidaiak hara eraman zituenak.Eta horrela, bidetik noraezean, itzal bakoitzarekin, presentzia bakoitzarekin topo eginez, dantza moduko solasaldi batean sartzen gara.Elkarrizketa hori da azkenean mihisera isurtzen dena.Koadro sorta bat lantzeak —beti margolan batekin hasten baita— nire eta agerpen hauen arteko harreman intimoa sustatzen du, non pintzelkada eta marka bakoitzak eztabaida sakontzen duen.Harik eta, azkenean, lanak berezko bizitza hartzen duen arte, eta —arreta entzuten baduzu—, bere sekretu guztiak eta bere behar eta nahi guztiak kontatzen hasiko den arte.Elkarlan horretatik inspirazioa sortzen da eta laster marrazkiak eta argazkiak eta artista liburuak estudioa betetzen hasten dira.Prozesu osoa metaforikoa da, guztiz hordigarria eta artea egiten dudanaren oinarrian dago.